Podczas gdy włoskie i francuskie firmy motoryzacyjne odnosiły wielkie sukcesy z modelami Fiat 124 i Peugeot 504, Volkswagen utknął z już nieco przestarzałym Garbusem.
W związku z tym niemiecki producent samochodów pilnie potrzebował nowego produktu, który zastąpiłby słynny samochód dla ludu.
Różne prototypy zaczęto produkować już wczesnych latach 50. XX wieku, jednak tylko jeden z projektów rozwojowych uznano za podstawę nowego Golfa, model EA337.
Kurt Lots, dyrektor generalny Volkswagena, odwiedził Targii Motoryzacyjne w Turynie w 1969 roku i wybrał swoje ulubione samochody, z czego 4 na 6 zostały zaprojektowane przez Giorgetto Giugiaro.
Giugiaro został zaproszony do pracy nad projektem EA337, a VW dostarczył mu podstawowe wymiary oraz opcje napędu.
Projekt Giugiaro, określany jako „złożony z papieru”, cechował się ostrymi kątami, płaskimi panelami, prostokątnymi reflektorami i szerokimi lampami tylnymi. Kiedy Golf I wszedł do produkcji, ostateczna wersja miała okrągłe reflektory oraz węższe lampy tylne.
Choć Golf I zaprojektowano jako następcę Garbusa, nowy model był w rzeczywistości zupełnie inny pod względem mechanicznym: VW przeszedł z napędu na tylne koła i silników chłodzonych powietrzem zamontowanych z tyłu na system napędu na przednie koła i silniki chłodzone wodą. Silnik zamontowany poprzecznie przed osią przednią stworzył przestrzeń, która maksymalnie wykorzystała obrys samochodu.
Podczas gdy Garbus miał tradycyjną konstrukcję ramową i nadwozie z dwóch części, VW Golf I charakteryzował się konstrukcją monokokową.