Podczas gdy włoscy i francuscy producenci samochodów cieszyli się dużym sukcesem dzięki modelom Fiat 124 i Peugeot 504, Volkswagen utknął z już nieaktualnym Garbusem.
W związku z tym niemiecki producent pilnie potrzebował nowego modelu, który mógłby zastąpić słynny samochód dla ludu.
Różne prototypy były produkowane od wczesnych lat 50-tych, ale tylko jeden projekt rozwojowy został uznany za bazę nowego Golfa — EA337.
Kurt Lots, dyrektor generalny Volkswagena, odwiedził wystawę motoryzacyjną w Turynie w 1969 roku i wybrał swoje ulubione samochody, z których 4 na 6 zaprojektował Giorgetto Giugiaro.
Giugiaro został zaproszony do pracy nad projektem EA337, a VW dostarczył mu podstawowe wymiary i opcje napędu.
Projekt Giugiariego charakteryzował się „złożonym papierem” z ostrymi kątami, płaskimi panelami, prostokątnymi reflektorami i szerokimi lampami tylnymi. W momencie, gdy Golf I wszedł do produkcji, ostateczna wersja miała okrągłe reflektory i węższe lampy tylne.
Mimo że Golf I został zaprojektowany jako następca Garbusa, nowy model był w rzeczywistości zupełnie inny pod względem mechanicznym: VW przeszedł od napędu na tylną oś i silników chłodzonych powietrzem do układu napędowego na przednią oś oraz silników chłodzonych wodą. Silnik zamontowany poprzecznie z przodu osi przedniej stworzył przestrzeń, która pozwalała na maksymalne wykorzystanie wnętrza samochodu.
Podczas gdy Garbus miał tradycyjny szkielet i nadwozie wykonane z dwóch części, VW Golf I charakteryzował się konstrukcją monokoku.