Volkswagen zaprezentował trzecią generację modelu Golf latem 1991 roku, a sprzedaż rozpoczęła się od wersji trzy- i pięciodrzwiowych.
Trzecia generacja pojawiła się po niezwykle udanym modelu Golf II, który sprzedał się w ponad sześciu milionach egzemplarzy na całym świecie. Na początku nowy samochód zaskoczył rynek, ponieważ nie kontynuował tego samego języka designu, co jego poprzednik, co spowolniło jego sprzedaż. Kolejnym minusem w rozwoju auta była destrukcja fabryki TAS w Sarajewie, co wpłynęło na cenę pojazdu. Trzecia generacja niemieckiego hatchbacka zdobyła pierwszą nagrodę Europejskiego Samochodu Roku dla Volkswagena.
W przeciwieństwie do drugiej generacji, która podążała tym samym kierunkiem stylistycznym co poprzednik, trzeci Golf charakteryzował się zaokrąglonymi kształtami oraz poziomymi reflektorami z zaokrąglonym wnętrzem. Grillo było mniejsze, a zderzaki znacznie większe, sięgające od jednego dołu koła do drugiego. Volkswagen zaprojektował samochód z grubym słupkiem C za tylnymi drzwiami, co ograniczyło widoczność kierowcy w porównaniu z drugą generacją Golfa.
Wewnątrz Volkswagen zamontował zakrzywiony kokpit z wyższą, skierowaną w stronę kierowcy, centralną konsolą. Zestaw wskaźników zachował podobny układ z czterema zegarami, ale producent wprowadził mały wyświetlacz LED na dole. W podstawowych wersjach Golf III miał korbki do okien i ręcznie regulowane lusterka drzwiowe. Wyższe poziomy wyposażenia oferowały elektryczne lusterka, szyby, zamki oraz klimatyzację. Volkswagen zainstalował dzieloną kanapę z tyłu, co zapewniało zaskakująco dużo miejsca dla trzech dorosłych, a dzięki tylnym drzwiom ułatwiało wsiadanie i wysiadanie z samochodu.