Volkswagen wprowadził trzecią generację modelu Jetta na początku lat 90-tych, opierając ją na tej samej platformie, co uznawany za znakomity Golf, jednak kierując ją do innego segmentu klientów.
Na rynku panował duży popyt na sedany, a te w kompaktowym rozmiarze cieszyły się szczególnym zainteresowaniem. Dodatkowo, Jetta nie wyglądała jak typowy samochód dla nastolatków, co sprawiło, że więcej rodzin decydowało się na nią zamiast na Golfa. Dlatego na rok modelowy 1992 Volkswagen zastosował trik marketingowy, nazywając Jettę Vento w wybranych rynkach.
Jetta z 1992 roku różniła się od Golfa III. Miała nowe reflektory z prostą wewnętrzną stroną i zaokrąglonym kształtem na zewnątrz, co stanowiło całkowite przeciwieństwo jej hatchbackowego odpowiednika. Jej wysoka linia dachu pokazana była przez grubszy słupek C, który był poszerzony u dołu, podczas gdy bagażnik był bardzo wysoki, nadając samochodowi dynamiczny wygląd. Z tyłu kwadratowe światła tylne były podzielone między bocznymi panelami a pokrywą bagażnika.
Wewnątrz, Jetta oferowała tapicerkę materiałową, podczas gdy skórzane wnętrze dostępne było w wybranych wersjach i z określonymi silnikami. Wygięta deska rozdzielcza skupiała się na obszarze kierowcy, z wysoko umieszczonymi nawiewami i przestrzenią na drobne przedmioty na dole centralnej konsoli. Z tyłu było miejsce na trzech pasażerów, jednak osoby o większym wzroście mogły mieć z tym problem.