Volvo wprowadziło serię 400 jako zastępstwo dla linii 300 w połowie lat 80., a w 1993 roku zaprezentowało jej odświeżoną wersję.
Model 440 był kompaktowym pojazdem klasy premium, który nie miał bezpośredniej konkurencji, ponieważ był krótszy od Audi 80, BMW serii 3 oraz Mercedesa klasy C, które znajdowały się powyżej segmentu kompaktowego na europejskim rynku.
440 był pięciodrzwiowym hatchbackiem i stanowił rozwiązanie dla tych, którzy potrzebowali więcej przestrzeni bagażowej w mniejszym samochodzie, ale z poczuciem luksusu. Był to również czas, kiedy Volvo zaczęło zmieniać swój styl projektowania z prostych linii na bardziej zaokrąglone formy. W modelu 440 z 1993 roku zastosowano przeprojektowane reflektory w porównaniu do tych z wersji z 1987 roku. Jego przednia część przypominała model Volvo 850, który zadebiutował w 1990 roku. Za tylnymi drzwiami producent umieścił trójkątny obszar szklany w szerokim słupku C. 440 nie był zwykłym hatchbackiem, ponieważ klapa bagażnika miała płaską, poziomą część za dolną krawędzią tylnej szyby.
Wnętrze modelu 440 wciąż korzystało z tego samego kwadratowego designu. Projektanci Volvo połączyli zestaw wskaźników z centralnym panelem w duży, kwadratowy element z wlotami powietrza i odtwarzaczem kaset. Pomimo krótkiej długości, samochód charakteryzował się przestronnym wnętrzem, które pomieściło do pięciu dorosłych na krótkich trasach, ale cztery osoby mogły zająć miejsce komfortowo. Po złożeniu tylnej kanapy, pojemność bagażnika modelu 440 wzrastała z 330 litrów (11,6 stopy sześciennej) do 1 028 litrów (36,3 stopy sześciennej). Istotnym udoskonaleniem w samochodzie były stalowe wzmocnienia wewnątrz drzwi, które zwiększały ochronę pasażerów w przypadku wypadku bocznego (tzw. T-bone).