Volvo złamało zasady swoich starszych trendów projektowych, wprowadzając model 850 sedan w 1991 roku, a następnie kontynuując rozwój w wersji kombi z 1993 roku.
Model 850 był zdecydowanym krokiem w kierunku układów napędowych na przednie koła dla Volvo. Choć nie był pierwszym samochodem FWD w ofercie szwedzkiego producenta, to pokazał jego zaangażowanie w ten trend i udowodnił, że firma potrafi to zrobić samodzielnie. Seria 400 powstała przy współpracy z Renault, specjalizującym się w napędzie na przód.
Podczas gdy przednia część samochodu została przejęta z wersji sedan, model 850 Estate (czyli Sportswagon w USA) różnił się od słupka B w dół. Jego płaski i długi dach został zaprojektowany z myślą o zapewnieniu płynnego przepływu powietrza, a tylna klapa była płaska i pionowa. Samochód okazał się bardzo efektywny aerodynamiki, a producent wykorzystał tę wersję nadwozia w BTCC (British Touring Car Championship). Volvo zamontowało pionowe lampy tylne, które flankowały szeroką klapę bagażnika z tyłu, co ułatwiało identyfikację pojazdu w ruchu drogowym i sprawiało, że był zupełnie inny od swoich „rodzeństw”.
Wewnątrz, Volvo znów poprawiło jakość. Zainstalowano tylną kanapę z dzielonym oparciem 60/40, a nie tylko oparcie siedzenia. Dzięki temu można było zwiększyć pojemność bagażnika z 793 litrów (28 cu-ft) do 1,585 litrów (56 cu-ft). Ale to nie wszystko. Fotel pasażera z przodu był składany, co zwiększało długość ładunkową od tyłu do deski rozdzielczej do 2,78 m (109,4 in).