Volvo podpisało umowę z Mitsubishi na wspólną produkcję samochodów w fabryce NEDCAR w Holandii, a efektem tego był model S40/V40.
Zaangażowanie Volvo w przestawienie się na napęd na przednie koła kontynuowano przy pierwszej generacji S40/V40. Jednak ich doświadczenie w tej dziedzinie było ograniczone, dlatego poprosili innych producentów samochodów o pomoc. Tak oto w 1996 roku szwedzki producent wprowadził nową gamę modeli, używając litery S dla sedanów i V dla kombi.
W serii S40/V40 Volvo zakończyło rozdział dotyczący designu w kształcie klina. Nowy samochód oferował gładkie linie oraz lekko zaokrąglone panele nadwozia. Z przodu zderzak miał niższy przedni pas, w którym producent zintegrował światła przeciwmgielne. Poziome reflektory miały wygładzone krawędzie u góry, flanking chromowaną atrapę grilla z pionowymi szczelinami. Po bokach samochód ujawniał swój rodzinny kształt z wydłużonym dachem za tylnymi drzwiami. Tył bardziej przypominał hatchback niż klasyczne kombi Volvo, z nachyloną ku przodowi klapą bagażnika.
W środku producent zamontował deskę rozdzielczą o gładkich liniach oraz centralny panel, w którym na górze znajdowały się kontrolki HVAC, a na dole odtwarzacz radiowy z kasetą. Volvo zastosowało zielone podświetlenie w zestawie wskaźników, pokazującym prędkościomierz na środku i obrotomierz po lewej stronie. W pięcioosobowej kabinie było wystarczająco dużo miejsca dla pasażerów z przodu oraz adekwatnie dla tych z tyłu. Bagażnik miał 471 litrów (16,6 stopy sześciennej) przestrzeni przy podniesionych tylnych fotelach, a po ich złożeniu można było uzyskać do 1421 litrów (50,2 stopy sześciennej).